Marije in Rome

Ciao periklessers!

Inmiddels studeer ik al zo’n anderhalve maand in Roma, la città eterna (de eeuwige stad). Het is niet lastig te begrijpen waar deze bijnaam vandaan komt. Wanneer je vanaf misschien wel de bekendste “hotspot”, het Colosseum, in de richting van het centrum loopt, passeer je allereerst het Forum Romanum, waar Cicero in de eerste eeuw voor Christus zijn redevoeringen hield. Vervolgens kom je uit op het Piazza Venezia, waar je oog direct zal vallen op het altare della patria, een enorm monument voor Victor Emanuel II, de eerste koning van het herenigde Italië. Dit monument werd gebouwd aan het eind van de 19e eeuw en wordt door de Romeinen met enig dedain “de typmachine” genoemd. Enkele meters verder staat het Palazzo Venezia, een van de eerste grote bouwwerken uit de renaissance, vanwaar Mussolini in de vorige eeuw het volk toesprak. Alleen al dit kleine stukje van de stad geeft een goed beeld van de rijke geschiedenis en cultuur die je hier op elke hoek van de straat terugvindt.

Ik studeer hier aan de “Libera Università Internazionale degli Studi Sociali” ofwel, zoals iedereen hier zegt, LUISS. Het gebruik van die afkorting is het beste te vergelijken met hoe wij allemaal USBO gebruiken. Verder dan dat gaat de vergelijking echter niet. Het studeren hier lijkt in niets op wat ik in Utrecht gewend ben. Een verschil tussen hoorcollege en werkgroep kennen ze hier niet, je gaat simpelweg zitten in een klas waar vooral de docent aan het woord is en het per les verschilt hoeveel ruimte er is om vragen te stellen. Waar wij de docenten gewoon met hun voornaam aanspreken, wordt hier elke docent ‘professor’ genoemd. Mijn cursussen bij het departement van political science geven een interessant nieuw perspectief ten opzichte van B&O. Verder is ook de campus een indrukwekkende omgeving die niet te vergelijken is met Utrecht. Ik vind ons pand op de Bijlhouwersstraat prachtig, maar als je hier door de poort komt (waar overigens de hele dag twee bewakers staan om te zorgen dat alleen studenten de campus betreden) zie je een gebouw dat het midden houdt tussen een villa en een klassieke romeinse tempel. Niet voor niets is het logo van LUISS een ionische zuil. Verder staan er hier geen fietsen voor de deur, maar een enorme rij Vespa’s en motorfietsen. Dit is niet verassend als je het verkeer in Rome ziet. Verkeersregels worden door de automobilisten over het algemeen meer als een richtlijn gezien en wie de bus wil nemen (waar overigens niemand voor een kaartje betaalt) moet maar afwachten of deze ook daadwerkelijk komt. Zelf loop ik elke dag naar de campus. Verder maak ik veel gebruik van de metro, wat waarschijnlijk het meest betrouwbare vervoersmiddel hier is. 

De koffie of de perikamer hoef ik gelukkig niet te missen. ‘S ochtends haal ik bij het café naast mijn huis een cappuccino, dat wil zeggen, als ik mezelf op tijd m’n bed uit weet te krijgen. Want een cappuccino bestellen na 10 uur ’s ochtends is hier min of meer een zonde. Daarna stap ik zelf het liefste over op de espresso’s. In de supermarkt vind je producten van een kwaliteit die je van de ah basic niet snel zal krijgen, voor een prijs die zeker binnen je studentenbudget zal passen. Als je niet zo’n held in de keuken bent, kan je hier ook buiten de deur voor een goede prijs genieten van de Italiaanse keuken. Ik raad de pasta cacio e pepe, een Romeinse klassieker, van harte aan. Na het eten gebeurt het regelmatig dat ik met mijn huisgenoten nog een ijsje haal bij de gelateria verderop in de straat, die overigens ook heerlijke tiramisu verkoopt als je een keer niet zo’n zin hebt in ijs.

Voor het eten zoek ik graag met vrienden een terrasje op om een aperitivo te drinken. Ik kwam er al snel achter dat de studenten hier niet zo gebonden zijn aan bier als wij in Nederland. Daarentegen is de Aperol Spritz, een bitterzoet oranjekleurig drankje, ongekend populair. Tijdens het uitgaan worden er veel mixdrankjes en cocktails geconsumeerd. Iets anders dat me hier is opgevallen is dat het niet bepaald gebruikelijk is om uit te gaan in je spijkerbroek en t-shirt. De outfit is een deel van de beleving wanneer je gaat stappen. Als ik dan uiteindelijk aan het eind van de avond alle verlichte monumenten, kerken en fonteinen passeer, voel ik me zo gelukkig dat ik in deze stad mag studeren. De eeuwige geschiedenis en rijke cultuur van Rome hebben me altijd aangesproken, maar wanneer je dan echt van la dolce vita mag proeven, is het nog beter dan je je kan voorstellen. 

Als je graag meer wil weten over het leven in Rome of het studeren aan LUISS, stuur me dan gerust een mailtje! (m.beekhuizen2@students.uu.nl)

Arrivederci! 

Marije